Θρησκευτικότητα και Θρησκευτική Ταυτότητα: Η Σχέση τους με την Επίδραση από τους Συνομήλικους και την Παραβατική Συμπεριφορά

Abstract

Η παρούσα έρευνα, βασισμένη σε ποσοτικά δεδομένα με τη χρήση ερωτηματολόγιων αυτοαναφοράς που δόθηκαν σε δείγμα 198 μαθητών/τριών Α΄ και Β΄ (Μ.Ο. = 16.26, Τ.Α. = 0.74) Λυκείου στην Κύπρο, καταδεικνύει εμπειρικά την αρνητική σχέση μεταξύ Θρησκευτικότητας και Εμπλοκής σε Παραβατική Συμπεριφορά. Η σχέση αυτή επαληθεύεται τόσο για τις παραβατικές συμπεριφορές που αφορούν παραβίαση νόμου, όσο και σε συμπεριφορές που αφορούν άσκηση βίας. Επιπρόσθετα, η έρευνα αυτή, διερευνά ενδεχόμενη σχέση μεταξύ του τύπου θρησκευτικής ταυτότητας και της εμπλοκής σε παραβατική συμπεριφορά, και δείχνει ότι οι έφηβοι που ακόμη διερευνούν εναλλακτικές μορφές ταυτότητας (Ταυτότητα Μορατόριουμ), παρουσιάζουν μεγαλύτερη εμπλοκή σε παραβιάσεις στάτους (Status offenders). Από τη σχέση θρησκευτικότητας και παραβιάσεων στάτους, διαφαίνεται ότι μαθητές/τριες οι οποίοι δοκίμασαν τουλάχιστον μία φορά το κάπνισμα ή το αλκοόλ, είχαν χαμηλότερο αίσθημα θρησκευτικότητας από τους συνομήλικούς τους, ενώ η θρησκευτικότητα σχετίζεται αρνητικά με τη συχνότητα κατανάλωσης αλκοόλ. Μαθητές/τριες οι οποίες δηλώνουν ότι απουσιάσαν τουλάχιστον μία φορά χωρίς λόγο από το σχολείο, είχαν στατιστικά χαμηλότερη Θρησκευτικότητα από τους υπόλοιπους μαθητές/τριες. Η αντίσταση στην επίδραση συνομηλίκων ενδεχομένως να αποτελεί μηχανισμό που να μπορεί να εξηγήσει την αρνητική σχέση μεταξύ Θρησκευτικότητας και συχνότητας εμπλοκής σε παραβατική συμπεριφορά. Τα αποτελέσματα που έχουν βρεθεί είναι πολύ σημαντικά τόσο από ερευνητικής άποψης, όσο και από πρακτικής. Ειδικότερα, δείχνουν τον μεγάλο ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η Εφαρμοσμένη Ποιμαντική Διακονία στη διαπαιδαγώγηση των εφήβων για πρόληψη παραβατικών συμπεριφορών. Ωστόσο, τα αποτελέσματα δεν μπορούν να γενικευθούν λόγω της μικρής εμβέλειας της έρευνα.